De arbeidsmarkt van de Nederlandse gezondheidszorg als 'patiënt': een diagnose en enkele behandeladviezen.

In dit artikel gaan we nader in op de opleidings- en beroepsstructuur van de zorgsector in Nederland. Hoewel de organisatie van de zorg grootscheepse veranderingen ondergaat, is de functiestructuur van de beroepsbevolking in deze sector in de afgelopen jaren nauwelijks veranderd. Een meta-analyse op basis van twee toonaangevende trendrapporten over de afgelopen tien jaar laat zien dat de knelpunten op de zorgarbeidsmarkt niet altijd even groot en acuut zijn geweest. Daarbij valt op dat er een ‘waterscheiding’ bestaat tussen de arbeidsmarkt voor artsen en andere zorgberoepen. Wordt voor artsen de arbeidsmarkt nationaal gepland, voor de veel grotere groep van verpleegkundigen en verzorgenden wordt de arbeidsmarkt niet, of nauwelijks gestuurd. Een andere constatering is dat vooral gepoogd wordt knelpunten op de arbeidsmarkt op te lossen door de capaciteit te verhogen, maar veel minder door innovaties in de opleidings- en beroepsstructuur. Naar aanleiding van deze analyse wordt in dit artikel gepleit voor integraal arbeidsmarktbeleid in de zorg, dat uitgaat van veranderingen en segmentering van de zorgvraag. We betogen dat verschillende typen zorgvragen verschillende skill mixes van zorgberoepen en competentiebundels vereisen, en dat ook het onderkennen van regionale variatie het arbeidsmarktbeleid meer zorggericht kan maken. (aut.ref.)