Psychosociale hulpvragen die de Wmo betreffen in de huisartsenpraktijk, 2008-2009

Duur: 2008 - 2009

Achtergrond
Met de komst van de Wet maatschappelijke ondersteuning is een groot aantal zorgtaken in handen van de gemeente gelegd. Het betreft zorgtaken die veelal voortvloeien uit psychosociale problemen van mensen, waarvoor men in het algemeen hulp zoekt in de eerstelijnsgezondheidszorg. Hulpverlening bij psychosociale problemen is een typische eerstelijns zorg taak en daarom bestaat bij veel huisartsen de indruk dat de komst van de Wmo hun administratieve werklast zal doen toenemen. Dit zou veroorzaakt kunnen worden door een diffuus aanbod of gebrekkige organisatie bij gemeentelijke diensten, het zou ook kunnen samenhangen met gebrekkige communicatie tussen eerstelijn c.q. huisarts en gemeentelijke instanties.

Om een en ander zichtbaar te maken, wordt een verwijsfunctionaris toegevoegd aan een HAGRO, die zorgen dat patiënten met psychosociale problemen naar gemeentelijke loketten in het kader van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) worden doorgeleid. Deze doorgeleiding wordt als een typische eerstelijnstaak gezien.

Onderzoeksvragen
1) Wat is de omvang van psychosociale hulpvragen die de Wmo betreffen
2) Welke knelpunten kunnen in deze geconstateerd worden bij huisarts, in het doorgeleidingsproces en bij de aanbieders van uit de Wmo voortvloeiende zorg
3) Wat zouden mogelijke oplossingen voor deze knelpunten zijn ?

1) Interviews met huisartsen en verwijsfunctionaris bij de komst van de verwijsfunctionaris en zes maanden later
2) Analyse van psychosociale hulpvragen die bij de huisarts worden neergelegd.

Resultaten
De door Wmo-vragen veroorzaakte werklast en vermindering daarvan als gevolg van de inzet van de verwijsfunctionaris wordt vastgesteld.
Ook de mate waarin huisartsen andere eerstelijnshulpverleners bij dergelijke problemen betrekken, zowel tijdens de voormeting als tijdens de periode waarin de verwijsfunctionaris actief is, wordt zichtbaar.
Op basis van de interviews zal ook de werkwijze van de verwijsfunctionaris nader toegelicht kunnen worden en zullen we een inzicht krijgen in de mate waarin patiënten in verschillende condities bij het juiste loket belanden.