Programmaleider Zorg en Participatie bij Chronische aandoeningen; bijzonder hoogleraar 'Farmaceutisch zorgonderzoek', Rijksuniversiteit Groningen
Publicatie
Publicatie datum
Afschaffen vergoeding zelfzorggeneesmiddelen: uitzonderingen denkbaar?
Somai, D., Jabaaij, L., Dijk, L. van, Bakker, D. de. Afschaffen vergoeding zelfzorggeneesmiddelen: uitzonderingen denkbaar? Utrecht: NIVEL, 2004. 51 p.
Download de PDF
Ruim 13% van de Nederlandse bevolking, ofwel 2,2 miljoen inwoners, krijgt een zelfzorggeneesmiddel voorgeschreven door hun huisarts. Nadat VWS op 1 januari 2004 de vergoeding hiervoor afschafte, kostte hen dat volgens berekeningen van het NIVEL gemiddeld 31 euro per persoon per jaar. Veel mensen betaalden echter fors meer dan dat gemiddelde. Ruim 35.000 mensen waren meer dan 250 euro per jaar kwijt aan zelfzorggeneesmiddelen op doktersvoorschrift.
Dit blijkt uit NIVEL onderzoek in opdracht van het Ministerie van VWS naar het gebruik en de kosten van zelfzorggeneesmiddelen.
Per 1 januari 2004 is de vergoeding voor zelfzorggeneesmiddelen voor iedereen komen te vervallen. Doel van het NIVEL onderzoek was het aanwijzen van groepen mensen (bijvoorbeeld ouderen, vrouwen, mensen met een bepaalde ziekte of mensen die een bepaald type geneesmiddel gebruikten) die onevenredig hoge kosten maakten voor hun zelfzorggeneesmiddelen. Voor hen zou dan een groepsgewijze uitzondering gemaakt kunnen worden wat betreft het afschaffen van de vergoeding. Dit bleek echter onmogelijk, want de mensen die hoge kosten hadden waren qua leeftijd, ziektebeeld of medicatiegebruik niet te onderscheiden van mensen die minder kosten maken. Bepaalde groepen (zoals bijvoorbeeld Parkinson patiënten) uitzonderen zou teveel anderen, met óók hoge kosten, tekort doen. Wel bleek een aantal zelfzorggeneesmiddelen erg duur te zijn.
Mede naar aanleiding van dit NIVEL onderzoek heeft het Ministerie van VWS deze bezuinigingsmaatregel deels teruggedraaid. Mensen die langer dan zes maanden op doktersvoorschrift een van de onderstaande vijf soorten dure zelfzorggeneesmiddelen gebruiken, krijgen deze vergoed van hun verzekeraar. Het gaat om laxeermiddelen, middelen tegen diarree, kalktabletten, anti-allergiemiddelen, en middelen bij maagledigingsstoornissen.
Dit blijkt uit NIVEL onderzoek in opdracht van het Ministerie van VWS naar het gebruik en de kosten van zelfzorggeneesmiddelen.
Per 1 januari 2004 is de vergoeding voor zelfzorggeneesmiddelen voor iedereen komen te vervallen. Doel van het NIVEL onderzoek was het aanwijzen van groepen mensen (bijvoorbeeld ouderen, vrouwen, mensen met een bepaalde ziekte of mensen die een bepaald type geneesmiddel gebruikten) die onevenredig hoge kosten maakten voor hun zelfzorggeneesmiddelen. Voor hen zou dan een groepsgewijze uitzondering gemaakt kunnen worden wat betreft het afschaffen van de vergoeding. Dit bleek echter onmogelijk, want de mensen die hoge kosten hadden waren qua leeftijd, ziektebeeld of medicatiegebruik niet te onderscheiden van mensen die minder kosten maken. Bepaalde groepen (zoals bijvoorbeeld Parkinson patiënten) uitzonderen zou teveel anderen, met óók hoge kosten, tekort doen. Wel bleek een aantal zelfzorggeneesmiddelen erg duur te zijn.
Mede naar aanleiding van dit NIVEL onderzoek heeft het Ministerie van VWS deze bezuinigingsmaatregel deels teruggedraaid. Mensen die langer dan zes maanden op doktersvoorschrift een van de onderstaande vijf soorten dure zelfzorggeneesmiddelen gebruiken, krijgen deze vergoed van hun verzekeraar. Het gaat om laxeermiddelen, middelen tegen diarree, kalktabletten, anti-allergiemiddelen, en middelen bij maagledigingsstoornissen.
Gegevensverzameling