De implementatie van snoezelen als zorgmodel in de 24-uurszorg.

In de periode 2000-2004 hebben wij een onderzoek uitgevoerd op twaalf Nederlandse, psychogeriatrische verpleegafdelingen dat tot doel had de effecten van snoezelen, ook wel zintuigactivering genoemd, in de dagelijkse 24-uurszorg aan demente ouderen vast te stellen. Tijdens een veldexperiment werd snoezelen als zorgmodel ingevoerd op zes verpleegafdelingen. Deze afdelingen zijn vergeleken met zes controle afdelingen, die de gangbare zorg zonder snoezelen bleven geven. Snoezelen in de 24-uurszorg was nog niet eerder onderzocht. Dit artikel geeft een overzicht van het verloop van de implementatie. Het implementatieproces op de experimentele afdelingen die het snoezelen hebben ingevoerd, is door ons anderhalf jaar gevolgd. We besteden met name aandacht aan de bevorderende en belemmerende factoren tijdens het invoeren van snoezelen in de dagelijkse zorg op de experimentele afdelingen. Vervolgens gaan we in op de effecten die gevonden zijn bij demente verpleeghuisbewoners (o.a. op de stemming en het gedrag) en bij hun verzorgenden (o.a. op de werkbelasting). De beschrijving van het implementatieproces en de gevonden effecten wordt gedaan aan de hand van de ZonMw implementatiemonitor. De bevorderende en belemmerende factoren die werden vastgesteld bij de implementatie van snoezelen zijn waarschijnlijk ook van toepassing op de implementatie van andere nieuwe zorgmethodieken. Daardoor kan het artikel zinvolle informatie geven voor de invoering van andere zorgmethodieken in de verpleeghuizorg, evenals in andere sectoren. (aut.ref.)