De schoen wringt, maar waar? Discrepanties tussen het trainen, evalueren en praktiseren van consultvoeringsvaardigheden.

Recent gepubliceerd onderzoek naar consultvoeringsvaardigheden van huisartsen wekt de indruk dat het onderwijs weinig vruchten afwerpt. Het is de vraag of de gebruikte onderzoeksmethoden wel meten wat ze moeten meten. Nadere analyse van de literatuur op dit terrein laat onder meer zien dat de communicatie tussen arts en patiënt afhangt van de doelstellingen die op een bepaald moment in een consult worden nagestreefd. Daarnaast dragen ook kenmerken van de patiënt en de gepresenteerde problematiek er toe bij dat niet alle gesprekstechnieken in elk consult kunnen worden teruggezien. Een betrouwbaar beeld van de vaardigheden van een huisarts kan zodoende pas worden verkregen wanneer voor elke fase in een consult gespreksdoelen met daaraan gekoppelde consultvoeringsvaardigheden geformuleerd worden en wanneer bovendien per huisarts een groter aantal consulten bestudeerd wordt.