Eenzaamheid is een prognostisch ongunstige factor voor het beloop van depressie bij ouderen; een 2-
jarig longitudinale analyse.

Inleiding: Depressie komt veel voor bij ouderen. Van de ouderen die de huisarts bezoeken, ongeacht de reden van het bezoek, heeft 6-9% een depressie. Behandeling voor de depressie vindt vaak in de eerste lijn plaats. De prognose van een depressie op latere leeftijd is somber. Het is daarom belangrijk prognostische factoren vast te stellen, om zo kwetsbare ouderen te identificeren en interventies te faciliteren. Een factor die vaak geassocieerd wordt met depressie is eenzaamheid. Het is echter onbekend of eenzaamheid van invloed is op het beloop van een depressie op latere leeftijd. Onderzoeksvraag: In hoeverre voorspelt eenzaamheid het (niet) herstellen van een depressie bij ouderen? Methode: longitudinale analyse na 2-jarige follow-up van de Nederlandse Studie naar Depressie bij Ouderen (NESDO; 60+). Een regressie analyse werd verricht met als afhankelijke variabele ernst van depressieve symptomen en als onafhankelijke variabele eenzaamheid, daarbij corrigerend voor andere prognostische 47 factoren. Resultaat: Na twee jaar was 50% van de respondenten niet hersteld van de depressie. Eenzame ouderen waren vaker niet hersteld dan niet-eenzame ouderen. Na de regressie analyse bleek eenzaamheid een onafhankelijke voorspeller voor het niet herstellen van een depressie na twee jaar. Beschouwing: Het is belangrijk dat huisartsen zich realiseren dat eenzaamheid een prognostisch ongunstige factor is. Wellicht zou het stimuleren van ouderen om te participeren in sociale activiteiten bijdragen aan het sneller herstellen van een depressie.