Impliciete theorieën in onderzoek naar de arts-patiënt-communicatie.

Onderzoek naar arts-patient communicatie lijdt aan gebrek aan theorievorming. In dit literatuuroverzicht wordt nagegaan welke (vaak impliciete) theorieen desalniettemin een rol spelen in de concrete onderzoekspraktijk.

Twee theoretische hoofdstromen worden onderscheiden, die globaal overeenkomen met de 'cure'-'care'-dimensie: de op Bales georiënteerde onderzoekstraditie die primair gericht is op het probleemoplossend proces met een accent op het instrumentele gedrag van de arts (belangrijk in 'cure') en de Rogeriaans georiënteerde onderzoekstraditie die primair gericht is op het scheppen van een therapeutische relatie, met een accent op het affectieve (belangrijk in 'care'). De meeste onderzoeksprojecten op het terrein van de arts-patient-communicatie kunnen gemakkelijk in een van beide theoretische hoofdstromen worden ondergebracht.

Aangetoond wordt hoe deze (vaak impliciete) theoretische noties verankerd zijn in de observatiemethode en in de wijze waarop de gegevens worden bewerkt, en hoe dit - onvermijdelijk - ten slotte doorwerkt in de onderzoeksresul taten (die op het oog vaak tegenstrijdig zijn).