Veel woningen van chronisch zieken nog niet toekomstbestendig.

In dit onderzoek wordt nagegaan in hoeverre woningen van chronische zieken die momenteel zelfstandig wonen, ook geschikt zijn voor zelfstandig wonen in de toekomst, welke aanpassingen worden gedaan om die geschiktheid te vergroten en hoe toegankelijk de omgeving buiten de woning is. Voor het onderzoek werden gegevens gebruikt van 1.849 mensen met een medisch gediagnosticeerde chronische aandoening die deelnemen aan het Nationaal Panel Chronisch zieken en Gehandicapten (NPCG). Momenteel bewoont 40% van de chronische zieken een nultredenwoning, een woning die zowel intern als extern volledig toegankelijk is. Dit geldt voor 20% van de algemene bevolking. De groep chronisch zieken met een nultredenwoning zal indien klachten of beperkingen ten gevolge van ziekte of ouderdom toenemen, geen verdere aanpassingen aan de woning hoeven te doen. Voor de overige 60% kan dit in de toekomst wel noodzakelijk zijn. Momenteel heeft een kwart van de chronisch zieken al aanpassingen aan de eigen woning gedaan om de toegankelijkheid van de woning te vergroten, één op de tien heeft (verdere) plannen om dit te doen. Vooral 75-plussers en chronisch zieken met ernstige fysieke beperkingen doen aanpassingen aan de eigen woning. Andere groepen chronisch zieken doen dit veel minder. Blijkbaar wacht men met aanpassingen tot het echt nodig is. De toegankelijkheid van voorzieningen in de buurt rondom de eigen woning is voor chronisch zieken met ernstige fysieke beperkingen doorgaans onvoldoende. Chronisch zieken voelen zich over het algemeen wel prettig en veilig in hun buurt.